(+31) 475 - 46 8012 info@de3eenheid.nl

Orthomoleculaire geneeskunde

Orthomoleculaire geneeskunde

De term orthomoleculaire geneeskunde is voor het eerst gepubliceerd in 1968 in het wetenschappelijke tijdschrift Science, door professor Linus Pauling, tweevoudig Nobel-prijswinnaar voor de chemie en de vrede.
Het woord orthomoleculair komt van orthos en betekent: juist of gezond en moleculair staat voor de moleculen of bouwstenen. Zoals:
-vitaminen
-mineralen en spoorelementen
-aminozuren
-essentiële vetzuren

In de orthomoleculaire geneeskunde streeft men er naar om het lichaam te voorzien van de juiste en optimale hoeveelheid van alle natuurlijke stoffen die het lichaam zonder schade kan gebruiken en verwerken.
Gezonde voeding is essentieel als bouwsteen en brandstof en is de basis voor een goede gezondheid. Tekorten van voedingsstoffen kunnen veel klachten veroorzaken.

Zowel met het doel ziekten te voorkomen als met het doel ziekten te behandelen, kan het nodig zijn, naast een zo volwaardig mogelijke voeding, extra voedingsstoffen in de vorm van voedingssupplementen in te nemen.
Dit kunnen zijn: vitamines, mineralen, aminozuren, essentiële vetzuren of enzymen, maar ook minder bekende groepen van stoffen zoals bijvoorbeeld de bioflavonoiden.

De opname van deze voedingsstoffen is erg belangrijk. Er is sprake van een biochemische individualiteit, ieder mens verschilt en er is een verschil tussen inname en opname van voedingsstoffen. De opname van de voedingsstoffen kunnen worden bepaald via een kinesiologische test. Op basis hiervan kan dan ook een gericht voedingsadvies en eventueel een suppletie advies gegeven worden.

Orthomoleculaire voeding en voedingssupplementen kunnen in het algemeen zonder problemen gebruikt worden naast andere behandelingen zoals regulier geneeskundige behandelingen. Toch kunnen soms orthomoleculaire middelen en reguliere medicijnen elkaars werking beïnvloeden. Het is daarom van belang dat een arts of therapeut er van op de hoogte is wat u gebruikt.

PNI  Psycho-Neuro-Immunologie

Klinische PNI is een wetenschap die zich bezig houdt met de interacties tussen de psyche (emoties), het neurologisch (zenuwstelsel), immunologisch (immuunsysteem) en endocrinologisch systeem (hormoonsysteem) en de uitwerking van die interacties op de activiteit van genen en daarmee het geheel van de mens.

Alle organen en orgaansystemen communiceren met elkaar en ondervinden de invloed van negatieve en positieve stressoren van het milieu.
Dit betekent dat alle systemen – de psyche, het neurovegatieve, endocrinologisch en immuunsysteem voortdurend met elkaar in contact staan.

Psychische problemen veroorzaken niet lichamelijke stoornissen, maar ze zijn het! En omgekeerd: lichamelijke storingen zijn psychische en sociale storingen.

Bijvoorbeeld: ADHD, depressiviteit of stoornissen in het immuunsysteem zoals allergische klachten en reumatoïde artritis kunnen ontstaan door problemen in de darmen. Andersom kan een verhoogde aanmaak van stresshormonen het immuunsysteem en darmwerking beïnvloeden.

Een advies over de juiste voeding, optimaal aangepast aan de persoon en de juiste beweging en psychosociale interventies vormen de hoofdmoot binnen de klinische PNI.