|
De term orthomoleculaire geneeskunde is voor het eerst gepubliceerd in 1968 in het wetenschappelijke tijdschrift Science, door professor Linus Pauling, tweevoudig Nobel-prijswinnaar voor de chemie en de vrede.
Het woord orthomoleculair komt van orthos en betekent: juist of gezond en moleculair staat voor de moleculen of bouwstenen. Zoals:
-vitaminen
-mineralen en spoorelementen
-aminozuren
-essentiële vetzuren
In de orthomoleculaire geneeskunde streeft men er naar om het lichaam te voorzien van de juiste en optimale hoeveelheid van alle natuurlijke stoffen die het lichaam zonder schade kan gebruiken en verwerken.
Gezonde voeding is essentieel als bouwsteen en brandstof en is de basis voor een goede gezondheid. Tekorten van voedingsstoffen kunnen veel klachten veroorzaken.
Zowel met het doel ziekten te voorkomen als met het doel ziekten te behandelen, kan het nodig zijn, naast een zo volwaardig mogelijke voeding, extra voedingsstoffen in de vorm van voedingssupplementen in te nemen.
Dit kunnen zijn: vitamines, mineralen, aminozuren, essentiële vetzuren of enzymen, maar ook minder bekende groepen van stoffen zoals bijvoorbeeld de bioflavonoiden.
De opname van deze voedingsstoffen is erg belangrijk. Er is sprake van een biochemische individualiteit, ieder mens verschilt en er is een verschil tussen inname en opname van voedingsstoffen. De opname van de voedingsstoffen kunnen worden bepaald via een kinesiologische test. Op basis hiervan kan dan ook een gericht voedingsadvies en eventueel een suppletie advies gegeven worden.
Orthomoleculaire voeding en voedingssupplementen kunnen in het algemeen zonder problemen gebruikt worden naast andere behandelingen zoals regulier geneeskundige behandelingen. Toch kunnen soms orthomoleculaire middelen en reguliere medicijnen elkaars werking beïnvloeden. Het is daarom van belang dat een arts of therapeut er van op de hoogte is wat u gebruikt. |
